Niemand doet ooit iets ongepast, gegeven hun model van de wereld.
Oordelen doen ontzettend zeer als degenen die over jou oordelen ongelijk hebben; maar het doet nog veel meer pijn als ze gelijk hebben. Dan raakt het oordeel diep je gevoelens en doorsnijdt het het tere weefsel van de ziel. Je hoeft dit slechts eenmaal te ervaren om te begrijpen dat oordelen nooit een product van de liefde kan zijn.
Met de creatie van jullie illusionaire wereld hebben jullie samenlevingen geproduceerd waarin oordelen niet alleen aanvaard maar ook verwacht worden. Jullie hebben zelfs een heel systeem, de zogenaamde rechtspraak, geschapen rondom het idee dat een ander kan beoordelen of jij ‘schuldig’ of ‘onschuldig’ bent.
Ik zeg jullie dit: in de ogen van God is niemand ooit schuldig en is iedereen voor altijd onschuldig. Dat is omdat mijn ogen meer zien dan jullie ogen. Mijn ogen zien waarom jullie dingen denken, waarom jullie dingen zeggen en waarom jullie dingen doen.
Mijn hart weet dat jullie het slechts verkeerd hebben geïnterpreteerd.
Ik heb de inspiratie gegeven voor de woorden: ‘Niemand doet ooit iets ongepast, gegeven hun model van de wereld.’ Dit is een grote waarheid. Ik heb de inspiratie gegeven voor de woorden: ‘Schuldgevoel en angst zijn de enige vijand van de mens.’ Ook dat is een grote waarheid.
Oordelen is niet hetzelfde als observeren. Bij een observatie wordt gewoon gekeken en waargenomen wat zus of zo is. Bij een oordeel wordt daarentegen een conclusie getrokken dat iets anders zo moet zijn op grond van wat is waargenomen.
Observeren is getuige zijn van. Oordelen is concluderen. Er wordt een ‘daarom’ aan de uitspraak toegevoegd. In feite wordt het een uitspraak, die vaak zonder genade wordt uitgevaardigd.
Oordelen schroeien de ziel, want ze brandmerken de geest met een Illusie van wie je bent, terwijl de diepere realiteit wordt genegeerd.
Ik zal jullie nooit oordelen, nimmer. Want zelfs als jullie iets hebben uitgespookt, is mijn waarneming daarvan dat Ik gewoon zie wat het geval is. Ik zou geen conclusies trekken over Wie je bent. Het is in feite zelfs onmogelijk een conclusie te trekken over Wie je bent, omdat jij nooit bent inbegrepen in je creatie van jezelf. Je bent een werk in uitvoering. Je bent geen voltooid schepsel; en je zult dat nooit zijn.
Je bent nooit wie je was in het laatste moment. En Ik zie je ook nooit als zodanig, maar eerder als degene die je nu verkiest te zijn.
Ik heb anderen geïnspireerd om het aldus te beschrijven: jullie creëren jezelf continu vanuit het veld van oneindige mogelijkheden. Jullie creëren constant je Zelf nogmaals in de volgende verhevenste versie van het grootste visioen dat je ooit hebt gehad over Wie je bent.
----------------------------------
Uit: Eén met God
Oordelen doen ontzettend zeer als degenen die over jou oordelen ongelijk hebben; maar het doet nog veel meer pijn als ze gelijk hebben. Dan raakt het oordeel diep je gevoelens en doorsnijdt het het tere weefsel van de ziel. Je hoeft dit slechts eenmaal te ervaren om te begrijpen dat oordelen nooit een product van de liefde kan zijn.
Met de creatie van jullie illusionaire wereld hebben jullie samenlevingen geproduceerd waarin oordelen niet alleen aanvaard maar ook verwacht worden. Jullie hebben zelfs een heel systeem, de zogenaamde rechtspraak, geschapen rondom het idee dat een ander kan beoordelen of jij ‘schuldig’ of ‘onschuldig’ bent.
Ik zeg jullie dit: in de ogen van God is niemand ooit schuldig en is iedereen voor altijd onschuldig. Dat is omdat mijn ogen meer zien dan jullie ogen. Mijn ogen zien waarom jullie dingen denken, waarom jullie dingen zeggen en waarom jullie dingen doen.
Mijn hart weet dat jullie het slechts verkeerd hebben geïnterpreteerd.
Ik heb de inspiratie gegeven voor de woorden: ‘Niemand doet ooit iets ongepast, gegeven hun model van de wereld.’ Dit is een grote waarheid. Ik heb de inspiratie gegeven voor de woorden: ‘Schuldgevoel en angst zijn de enige vijand van de mens.’ Ook dat is een grote waarheid.
Oordelen is niet hetzelfde als observeren. Bij een observatie wordt gewoon gekeken en waargenomen wat zus of zo is. Bij een oordeel wordt daarentegen een conclusie getrokken dat iets anders zo moet zijn op grond van wat is waargenomen.
Observeren is getuige zijn van. Oordelen is concluderen. Er wordt een ‘daarom’ aan de uitspraak toegevoegd. In feite wordt het een uitspraak, die vaak zonder genade wordt uitgevaardigd.
Oordelen schroeien de ziel, want ze brandmerken de geest met een Illusie van wie je bent, terwijl de diepere realiteit wordt genegeerd.
Ik zal jullie nooit oordelen, nimmer. Want zelfs als jullie iets hebben uitgespookt, is mijn waarneming daarvan dat Ik gewoon zie wat het geval is. Ik zou geen conclusies trekken over Wie je bent. Het is in feite zelfs onmogelijk een conclusie te trekken over Wie je bent, omdat jij nooit bent inbegrepen in je creatie van jezelf. Je bent een werk in uitvoering. Je bent geen voltooid schepsel; en je zult dat nooit zijn.
Je bent nooit wie je was in het laatste moment. En Ik zie je ook nooit als zodanig, maar eerder als degene die je nu verkiest te zijn.
Ik heb anderen geïnspireerd om het aldus te beschrijven: jullie creëren jezelf continu vanuit het veld van oneindige mogelijkheden. Jullie creëren constant je Zelf nogmaals in de volgende verhevenste versie van het grootste visioen dat je ooit hebt gehad over Wie je bent.
----------------------------------
Uit: Eén met God
