Een bekwaam onderzoeker zit in het bureau te werken aan een project om de wereld te verbeteren, wanneer plots zijn dochtertje van vijf binnenkomt. “Ik wil spelen,” zegt ze…
Maar de onderzoeker antwoordt dat hij geen tijd heeft omwille van zijn werk. Het meisje zegt: ” Laat mij je dan helpen om de wereld te verbeteren, dan ben je vlugger klaar en kunnen we daarna samen spelen…”
Maar de onderzoeker antwoordt dat hij geen tijd heeft omwille van zijn werk. Het meisje zegt: ” Laat mij je dan helpen om de wereld te verbeteren, dan ben je vlugger klaar en kunnen we daarna samen spelen…”
De onderzoeker vindt in een tijdschrift een wereldkaart, scheurt die in stukken en geeft zijn dochter de opdracht dat zij de wereld “opnieuw in orde moet brengen”. Hij hoopt zo minstens enkele uren van haar af te zijn, vermits het meisje nog klein is en het beeld van de wereld niet kent…
Maar na een kwartiertje komt ze fier terug binnen, met de wereldkaart netjes aan elkaar geplakt:”Klaar!”, roept ze uit.
Maar na een kwartiertje komt ze fier terug binnen, met de wereldkaart netjes aan elkaar geplakt:”Klaar!”, roept ze uit.
“Hoe heb je dat gedaan?” vraagt de papa verbaasd.
“Simpel,” zegt het meisje; “toen je het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een man stond. Omdat ik er niet in lukte om de wereld ineen te puzzelen, heb ik alle stukken omgedraaid en eerst ‘de mens in orde gebracht’. Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook in orde was…’
“Simpel,” zegt het meisje; “toen je het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een man stond. Omdat ik er niet in lukte om de wereld ineen te puzzelen, heb ik alle stukken omgedraaid en eerst ‘de mens in orde gebracht’. Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook in orde was…’
Verteld door nobelprijswinnaar Esquivel
