Vergiftiging door rozijnen oorzaak dood hond

Rozijnen, niet geheel ongevaarlijk! 

Vergiftiging door rozijnen oorzaak dood hond 
Nick Mays 
Overgenomen en vertaald uit 'Our dogs' , 31 januari 2003 Een gezonde, vijf jaar oude hond stierf aan nierfalen nadat zij thuis een doos rozijnen had opgegeten. 

In de Verenigde Staten is bekend dat rozijnen giftig kunnen zijn en de dierenartsen aldaar weten ook hoe opgetreden moet worden als een hond er ziek van wordt. Helaas bereikte informatie hierover de Engelse dierenarts pas toen het al te laat was. Kate Prosser uit Cornwall (Engeland), vertelde haar verhaal aan 'Our Dogs', in de hoop dat het onderwerp meer bekend wordt bij dierenartsen en hondeneigenaren en dat het sterfgevallen in de toekomst helpt voorkomen. Kate’s vijf jaar oude Visla-teef overleed op 15 januari in het Langford Dierenziekenhuis in Bristol aan een nieraandoening, nadat zij vijf dagen daarvoor stiekem een pond rozijnen had gegeten. 'Het leek in het begin vrij onschuldig', herinnert Kate zich, 'Op zaterdagmorgen de 11e pakte Anya stiekem de doos rozijnen, at ze op en spuugde onmiddellijk alles uit. De rest van de dag leek ze in orde en ik maakte me daarom ook geen zorgen, maar ’s avonds voelde ze toch wat koud aan. Zondagmorgen ontdekte ik dat ze ’s nachts had overgegeven en dat ze erg apathisch was, dus binnen anderhalf uur ging ik met haar naar de dierenarts.' Kate herinnerde zich een artikel, dat een paar weken eerder in 'Our Dogs' was verschenen, over honden die ziek waren geworden na het eten van gedroogde vruchten. Haar dierenarts had daar nog nooit van gehoord en gaf de hond alleen een middel tegen het overgeven. 

'Anya werd helemaal niet beter', vervolgt Kate. 'Ik schrok geweldig toen ik toevallig in het laatste nummer van het tijdschrift van de Amerikaanse Maatschappij voor Diergeneeskunde (JAVMA) een ingezonden brief las die geschreven was door dierenartsen van een ‘vergiften centrum’. Ik ging met Anya terug naar de dierenarts, liet hem het artikel zien.' Deze gaf eindelijk toe dat er wel wat in zat en deed een bloedtest. Hij was net zo ontzet als ik toen daaruit bleek dat haar nieren niet meer goed werkten. Na een vochtinfuus ging het na 48 uur wat beter, maar het volgende bloedonderzoek liet zien dat haar nieren helemaal niet meer werkten. Kate stelde voor dat Anya een dialyse via het buikvlies zou krijgen, zoals in het artikel stond, maar de dierenarts zei dat hij daar in zijn praktijk niet de faciliteiten voor had. 'Hij zei dat de enige plek waar ze dat konden het Langford Dierenziekenhuis in Bristol was', zegt Kate. 'Ik zei dat ik haar overal naartoe zou brengen als ze maar de goede behandeling zou krijgen. Het was toen woensdagochtend en haar toestand ging achteruit, dus ik ging met haar naar Bristol. Ze moest geopereerd worden om een catheter in te kunnen brengen. Dat is een zware operatie en in Anya’s geval was er maar een kleine kans van slagen. Hoewel de operatie wel was gelukt, ging ze na een paar uur zo achteruit dat er geen kans op herstel was. Om tien uur ’s avonds gaf ik toestemming om haar in te laten slapen'. Niet alleen was Kate ontzettend verdrietig over het verlies van Anya, ze was ook aangeslagen doordat Engelse dierenartsen schijnbaar niets wisten over dit soort vergiftiging bij honden. 'Anya was een hele gezonde hond, ze deed regelmatig mee aan behendigheidswedstrijden en ze had zich dit jaar gekwalificeerd voor de kampioenschappen', zegt Kate. 'Het was pure pech dat ze rozijnen at en op die manier vergiftigd werd. Ik weet niet of ze nog geleefd zou hebben als ze sneller behandeld was, maar ik vind wel dat dierenartsen ervan op de hoogte moeten zijn dat dit kan gebeuren'. Uit een onderzoek van dierenartsen van de Amerikaanse ASPCA en hun 'vergiften centrum' (APCC –Animal Poison Control Center) komt het volgende naar voren: Van 10 honden wordt gemeld dat ze nierfalen ontwikkelden na het eten van een grote hoeveelheid druiven (5 honden – verse druiven, of gedeeltelijk gegiste druiven, 3 honden aten pitloze blauwe druiven) of rozijnen (5 honden). Twee honden overleden en drie honden moesten inslapen. De overige vijf honden kregen drie weken lang een zware behandeling. Van 4 honden was bekend hoeveel ze ongeveer gegeten hadden en dit varieert tussen 9oz (275 gram) en 2lbs (1 kilo). Volgens deze dierenartsen moet iedere hond, die meer dan een paar druiven of rozijnen eet, behandeld worden. De oorzaak van de vergiftiging is nog niet bekend. Gedacht wordt aan: schimmels, overdosis Vitamine D3, o.i.d., milieuverontreiniging -pesticiden, zware metalen- of giftige stoffen in het fruit zelf. 
Ziekteverschijnselen, voordat de nieraandoening zich aankondigt, zijn: braken, diarree, sloomheid, geen eetlust en buikpijn. Deze verschijnselen kunnen wekenlang aanhouden. Bij bloedonderzoek blijkt vaak sprake te zijn van hypercalcemia (een verhoogd kalkgehalte in het bloed). Naarmate de nierbeschadiging zich ontwikkelt, gaan de honden minder plassen. Wanneer ze helemaal niet meer plassen, treedt de dood in. In sommige gevallen moesten honden, die tijdig medische hulp hadden gekregen, toch worden afgemaakt. Hoewel de exacte oorzaak van de nieraandoening onbekend is, kunnen honden die druiven en rozijnen eten er succesvol voor behandeld worden. De eerste stap is ontgifting. Het opwekken van braken en het toedienen van geactiveerde houtskool helpt de opname van mogelijke gifstoffen te voorkomen. Honden moeten minimaal 48 uur aan het infuus gelegd worden. De arts moet tenminste drie dagen dagelijks het bloed controleren. Als de bloedwaarden na drie dagen normaal zijn, is het onwaarschijnlijk dat de nieren zijn aangetast. Sommige honden hebben buikvliesdialyse nodig, een proces waarbij het buikvlies (het vlies dat om de organen in de onderbuik heen zit) gebruikt wordt om afvalstoffen te zuiveren, wat gewoonlijk door de nieren wordt gedaan. 

Bron: www.hondenpage.com