Er moeten mensen zijn
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mond harmonica spelen.
die aan de uitgang van het kerkhof ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mond harmonica spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw, licht.
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw, licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolken loze hemel
toch in de wolken zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolken loze hemel
toch in de wolken zijn,
langs de regenboog.
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen.
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan.
Er
moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven.
Mensen die namen kerven
in een boom vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn voor de bloemen
en bang zijn voor: ik hou van jou ♥
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven.
Mensen die namen kerven
in een boom vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn voor de bloemen
en bang zijn voor: ik hou van jou ♥
Ja, er moeten mensen zijn
met tranen als zilveren kralen
die stralen in het donker
met tranen als zilveren kralen
die stralen in het donker
en
de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten.
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten.
Weet je,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst van mooiigheid.
Ze roepen van de daken dat er liefde is
en wonder als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde weer een nieuw begin.
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand omdat ze zo gigantisch
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN.
Bij dát soort mensen wil ik horen die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR.
~Toon Hermans~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten