Iemand vraagt K wie hij is. K's antwoord is vervat in bovenstaand filmpje.
Wie ben je? Is dat een belangrijke vraag? Of zou je moeten zeggen 'Wie ben ik?', niet wie ben jij maar wie ben ik? En als ik je vertel wie ik ben welke rol speelt dat... Het is gewoon uit nieuwsgierigheid, niet? Dat is zoals een menu lezen aan een vensterraam, je moet het restaurant binnengaan en het voedsel eten. Maar gewoon buiten staan en het menu lezen zal je honger niet stillen. Dus je te vertellen wie ik ben is gewoon betekenisloos.Ten eerste ben ik niemand. Juist, dat is het dan. Zo eenvoudig ligt het.Ik ben niemand.Maar belangrijk is wie jij bent. Als ze je vragen wie je bent die vraag impliceert dat het gaat om een groot iemand, ik ga je nabootsen. De wijze hoe je praat, hoe je gaat, heo je je tanden borselt of wat dan ook. Ik ga je nabootsen.Dat behoort tot ons patroon van handelen.Er is de held, of een man die verlicht is of de goeroe, je zegt ik ga nabootsen al wat je doet, wat zo absurd gek is, begrijp je? Kinderachtig. Iemand nabootsen! Zijn we niet het resultaat van heel veel imitaties? Ja? Godsdiensten hebben gezegd...ze gebruiken niet het woord nabootsen maar 'geef jezelf over', 'volg me', 'ik ben dit ik ben dat', 'vereer me',juist? Al dit is wat je bent. Op school boots je na, kennis verwerven is een vorm van nabootsing, en vanzelfsprekend is er de mode,kort kleed, lang kleed, kort haar, lang haar, baard, geen , nabootsen, nabootsen. En ook innerlijk nabootsen, we kennen dat allemaal. Maar ontdekken wie je bent, wie jij bent, niet de spreker,dat is veel belangrijker. Om na te gaan wie je bent moet je onderzoeken. Jij bent het verhaal van de mensheid,dat is echt ....als je dat echt ziet dat geeft dat een enorme vitaliteit, energie, schoonheid, liefde. Want dan is het niet langer een kleine entiteit die aan het vechten is in een uithoek van de wereld, je bent een deel van deze gehele mensheid, die een enorme verantwoordelijkheid draagt, vitaliteit, schoonheid, liefde. Maar de meesten onder ons willen dat niet zien, want de meesten van ons zijn bezig met onszelf. Met ons eigen kleine probleem, onze kleine pijn enz... Uit die enge kring stappen, lijkt bijna onmogelijk. Want we zijn zo geconditioneerd, zo geprogrammeerd zoals de computers dat we niet iets nieuws kunnen leren. De computer kan dat, wij niet. Zie de tragedie hiervan in. De machine die we gemaakt hebben, de computer, kan veel sneller leren, oneindig meer dan ik kan, dan het brein kan. En het brein dat dat heeft uitgevonden....Dat is een ulta-intelligente machine geworden, terwijl ons brein 'n slakkegangetje gaat, traag is, mat. Want we hebben ons conform gemaakt,we hebben gehoorzaamd, we hebben gevolgd, er is de goeroe, er is de priester, er is het ritueel... volg je? En als je daartegen in opstand komt, zoals de revolutionairen en de terroristen, dan is dat nog erg oppervlakkig. Het politieke patroon veranderen, het zgn maatschappelijk patroon, de maatschappij is de verwantschap, de betrekkingen tussen mensen. We spreken over een revolutie, geen fysische, maar een psychologische revolutie waarin geen conformiteit in de diepte. We dragen broeken omdat we in dit land zijn en in India andere kleren dat is geen conformiteit, dat is iets pietluttigs, is kinderachtig. Maar innerlijk, geen gevoel van conformiteit. conformiteit is er wanneer er wordt vergeleken. Een geest totaal vrij van vergelijken. Observeren je hele geschiedenis die in je is ingebed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten