Een berichtje van een hyvesvriend van me...
Beheerder van http://gesprekkenmetgod.hyves.nl/
Wat moet worden veranderd, is de fundamentele aard van de mens. Daar moet het karwei worden geklaard. Als aan alle elementaire behoeften van iedereen op de planeet werd voldaan, als de massa's in waardigheid konden leven en aan de strijd om te overleven konden ontsnappen, zou dat dan niet voor de mensheid de weg vrijmaken om edelere doelen na te streven?
Zou individuele grootsheid echt onderdrukt worden als individuele overleving een zekerheid was?
Moet universele waardigheid worden opgeofferd aan individuele glorie?
Wat voor glorie kun je bereiken ten koste van anderen?
Ik heb meer dan voldoende hulpbronnen op jullie planeet aangebracht om voldoende voorraden voor iedereen te verzekeren. Hoe kan het dan zijn dat jaarlijks duizenden mensen de hongerdood sterven? Dat honderdduizenden dakloos zijn? Dat miljoenen mensen het uitschreeuwen voor een beetje waardigheid?
Het soort hulp dat hier een einde aan maakt, is niet het soort hulp dat mensen de macht over zichzelf ontneemt.
Als jullie rijken zeggen dat ze de hongerenden en daklozen niet willen helpen, omdat zij hun niet hun autoriteit over zichzelf willen ontnemen, dan zijn jullie rijken hypocrieten. Want niemand kan oprecht 'in goede doen' verkeren wanneer er tegelijkertijd anderen creperen.
De evolutie van de samenleving wordt gemeten aan de manier waarop zij de minder bevoorrechten behandeld. Het is de uitdaging het evenwicht te vinden tussen mensen helpen of ze kwetsen.
Een algemene richtlijn die je hierbij kunt volgen is: wanneer je twijfelt, kies er dan altijd voor fouten te maken ten gunste van het medeleven.
De test of je helpt of kwetst: worden je medemensen vergroot of verkleind door jouw hulp? Heb je ze groter of kleiner gemaakt? Meer of minder zelfstandig?
----------------------------------------
Uit: Een nieuw gesprek met God
Beheerder van http://gesprekkenmetgod.hyves.nl/
Wat moet worden veranderd, is de fundamentele aard van de mens. Daar moet het karwei worden geklaard. Als aan alle elementaire behoeften van iedereen op de planeet werd voldaan, als de massa's in waardigheid konden leven en aan de strijd om te overleven konden ontsnappen, zou dat dan niet voor de mensheid de weg vrijmaken om edelere doelen na te streven?
Zou individuele grootsheid echt onderdrukt worden als individuele overleving een zekerheid was?
Moet universele waardigheid worden opgeofferd aan individuele glorie?
Wat voor glorie kun je bereiken ten koste van anderen?
Ik heb meer dan voldoende hulpbronnen op jullie planeet aangebracht om voldoende voorraden voor iedereen te verzekeren. Hoe kan het dan zijn dat jaarlijks duizenden mensen de hongerdood sterven? Dat honderdduizenden dakloos zijn? Dat miljoenen mensen het uitschreeuwen voor een beetje waardigheid?
Het soort hulp dat hier een einde aan maakt, is niet het soort hulp dat mensen de macht over zichzelf ontneemt.
Als jullie rijken zeggen dat ze de hongerenden en daklozen niet willen helpen, omdat zij hun niet hun autoriteit over zichzelf willen ontnemen, dan zijn jullie rijken hypocrieten. Want niemand kan oprecht 'in goede doen' verkeren wanneer er tegelijkertijd anderen creperen.
De evolutie van de samenleving wordt gemeten aan de manier waarop zij de minder bevoorrechten behandeld. Het is de uitdaging het evenwicht te vinden tussen mensen helpen of ze kwetsen.
Een algemene richtlijn die je hierbij kunt volgen is: wanneer je twijfelt, kies er dan altijd voor fouten te maken ten gunste van het medeleven.
De test of je helpt of kwetst: worden je medemensen vergroot of verkleind door jouw hulp? Heb je ze groter of kleiner gemaakt? Meer of minder zelfstandig?
----------------------------------------
Uit: Een nieuw gesprek met God
Geen opmerkingen:
Een reactie posten