Gijs en zijn cirkels..

Gijs woonde vlakbij het strand en vaak was hij daar te vinden. Gijs was een verlegen jongen die veel alleen speelde.
Hij was zeer gevoelig en de indrukken van de dag maakten hem soms onrustig en moe. Tot overmaat van ramp, werd hij ook nog eens gepest op school. Hij voelde zich vaak overprikkeld, onrustig, eenzaam en onbegrepen.

Met zijn prachtige zelfgemaakte stok, versierd met touw en veren, tekende Gijs cirkels, heel veel cirkels. En steeds als hij in zijn eigengemaakte cirkel stapte, werd hij weer rustig. De cirkel werd zijn eigen plek. In die cirkel kon niemand hem pesten, kon hij alles zijn wie hij maar wilde en voelde hij zich rustig en vrij. Het leek dan alsof alles om hem heen verdween en er alleen nog Gijs en zijn wereld bestond.

Vele jaren later werd Gijs nog vaak aangesproken door mensen, als het jongetje dat cirkels in het zand tekende. Met een beetje schaamte gaf hij dan toe dat hij zich dat niet wist. Hij schrok er zelfs een beetje van dat zoveel mensen hem dat hadden gezien. Hij vertelde hen dat hij het een leuk spel ad gevonden, maar ook dat het hem iets had geleerd.

Met het tekenen van zijn cirkels had hij zichzelf een de ruimte gegeven, om zijn prikkels te verwerken, tot zichzelf komen en te ontdekken wie hij was. In de cirkels leerde hij zijn eigen wereld van gevoelens en gedachten kennen. Hij leerde hij dat er een plek was waar hij veilig was en tot rust te komen, als hij was opgegaan in al het andere buiten zichzelf.

Later begreep hij ook dat mensen het juist leuk hadden gevonden en helemaal niet ´vreemd´ of ´gek´, ze hadden gezegd:´laat die knul maar lekker spelen, geef hem maar de ruimte, hij is zo heerlijk zichzelf´, alsof men begreep dat Gijs dit nodig had.

Zijn gevoelens van schaamte verdwenen en hij besefte dat zijn cirkels slechts een manier waren geweest om te leren voelen wat hij voelde, te denken wat hij dacht. Dat het overal en altijd veilig is om jezelf te zijn en daar ook ruimte voor te vragen of te maken. Als hij een moeilijk moment had of niet goed wist hoe hij ergens mee om moest gaan, dan ging hij nog wel eens terug naar het strand, nam hij zijn stok weer mee en tekende een cirkel om zich heen.

Hij besefte nu dat hij dat veilige gevoel ook van binnen had, maar dat het slechts een zetje nodig had om zich te ontwikkelen. Hij zag nu ook dat hij zichzelf die plek op een geweldige manier had gegeven. Hij durfde nu zichzelf te zijn en te stralen van binnenuit. Hij merkte dat het goed was dat zijn prachtige kleuren van gevoelens, gedachten en ideeën gedeeld werden met zijn omgeving, opdat ze ook anderen konden raken of inspireren.

Hij werd zich bewust dat hij zelf invloed had op hoe hij in het leven stond en hoe hij zich daarbij voelde. Iets dat hem zonder die cirkel niet was gelukt, omdat die stap simpelweg nog te groot was geweest.

Hij besefte dat hij de cirkels niet meer nodig had. Het lukte hem nu om zich veilig, vol liefde en vol vertrouwen te voelen in zichzelf, waar hij ook was. Het lukte hem zelfs tijdens een manifestatie voor een moment, toen de menigte over hem heen viel, bij zichzelf te blijven en tot rust te komen.

Gijs was trots op zichzelf, zoveel inzichten bereikt op eigen kracht. Zijn cirkels en zijn stok had hij nu niet meer nodig. Hij besloot ze aan de hemel te geven..

Precies op dat moment verscheen er een engel, die hem al die tijd al, vanaf dat hij een klein jongetje was, liefdevol had gadegeslagen.

Gijs glimlachte, want hij herkende haar meteen. Hij hield zijn stok naar voren en zei tegen de engel:

´Hier neem mijn prachtige stok maar mee. We waren de beste maatjes en ik heb er veel mooie cirkels mee getekend. De cirkels hebben mij geholpen, mezelf te leren kennen, mezelf te zijn en alles wat ik ben de ruimte te geven. Ik voel me nu veilig, waar ik ook ben en waar ik me ook begeef en ik begrijp nu dat ik dit nu zonder cirkels kan. Wilt u zorgen dat de stok op een mooi plekje terecht komt om weer iemand anders te helpen dit geluk in zichzelf te vinden?´

Op dat moment kwam er een windvlaag en de stok woei uit zijn handen!

Een paar dagen later vond Elise, een meisje van vijf een prachtige stok op het strand. Het was een stok met touwtjes en veren. Ze was blij met haar vondst en tekende een cirkel om zich heen, terwijl ze bedacht wat ze later wilde worden...

Met liefde,

*Kore*

Bron:hyves