♥ We are one ♥: oktober 2018

woensdag 24 oktober 2018

Lichtflits.

Ik denk, dat zij denkt, dat ik denk....

Hoe vaak hou jij je bezig met de gedachten
van anderen ?
Ik denk, dat hij denkt, dat ik denk....
Ze zullen wel denken dat ik.....
En vervolgens handel je op basis van de gedachte
waarvan jij denkt dat de ander die heeft.

Het zijn allemaal verzonnen verhalen
en je gaat dan voorbij aan het feit dat jij
de vrijheid hebt om je eigen wereld
vorm te geven zoals het goed voelt voor jou.
We zijn niet hier om een ander het naar de zin te maken.
We zijn hier om het onszelf naar de zin te maken
en als dat lukt heeft een ander het ook naar de zin.

Het heeft te maken met het oordelen over
de ander en het oordelen over jezelf.
Het is een gevangenis waarin je jezelf
totaal vast kan zetten.

Een slecht gevoel van binnen is altijd het resultaat
van het tegen je eigen stroom ingaan.
Je bent hier niet gekomen om de dromen
van een ander waar te maken,
je bent hier om je eigen dromen waar te maken.

Een voorwaarde voor het realiseren van je eigen dromen
is dat je je focust op je eigen gevoelens en gedachten.
Het doet er niet toe wat een ander van je denkt.
Het doet ertoe wat jouw gedachten zijn,
niet over de ander maar over jezelf.
Dan ben je niet egoïstisch, dan ben je oprecht en eerlijk.

Je hebt namelijk van niemand toestemming nodig
om te doen en te zijn zoals je daadwerkelijk bent.
Maar als je je steeds bezig houdt met wat anderen
van je vinden en je gedrag daarop aanpast,
zul je nooit ontdekken wie je daadwerkelijk bent
en wat je nou het allerliefst zou willen.

Uit het boek Lichtflits, momenten van inzicht
www.lichtflits.com

Amma. ♥

Brief van een hooggevoelig kind aan de juf of meester.

Beste juf/meester,

Ik wil iets vertellen dat voor u belangrijk is om te weten over mij. Iets heel persoonlijks. Ik vind het heel spannend om dit aan u te vertellen, daarom schrijf ik ‘t in deze brief. Hopelijk begrijpt u mij.

Ik doe mijn best op school want ik wil het zo graag goed doen, maar soms is het niet makkelijk. Dan is het bijvoorbeeld druk in de klas. Er zijn dan zoveel geluiden. Of voel ik het als andere kinderen niet lekker in hun vel zitten of verdrietig zijn. Dan wil ik hen troosten en helpen, want ik zie heel snel wat ze nodig hebben. Van al die dingen word ik moe en moet ik soms huilen.

Het kan dus zijn dat als u dan een verhaal vertelt of iets uitlegt, ik dan bijvoorbeeld naar buiten kijk. Dat betekent niet dat ik niet geïnteresseerd ben in wat u uitlegt, maar dan zit mijn hoofd zo vol dat er bijna niets meer bij kan en ben ik alles aan het verwerken. Dan heb ik even de tijd nodig om me op te laden.

Als we in stilte opdrachten moeten maken, dan ben ik snel afgeleid door de geluiden die er dan toch nog zijn. Kinderen die zachtjes fluisteren, een kuch of het verschuiven van een stoel of door het klikken van een pen. Dat wil niet zeggen dat ik concentratieproblemen heb. Het is voor mij alleen erg lastig om me hiervoor af te sluiten.

Soms zijn er kinderen in de klas die niet goed luisteren of zelfs brutaal doen. U praat dan harder tegen deze kinderen en doet dan boos. Daar schrik ik van en ‘t raakt me ook als u zo tegen hen doet. Het is dan net alsof u het tegen mij heeft. Dan huil ik weleens in mezelf, zonder tranen.

Als de kinderen buiten drukke spelletjes doen, dan kijk ik liever op een afstandje naar wat ze aan het doen zijn. Ik vind die spelletjes gewoon te druk of te ruw. Wat ik heel naar vind, is als ik niet mee mag spelen als ze iets leuks aan het doen zijn. Ook zijn er kinderen die mij plagen of zelf pesten. Dat begrijp ik niet. Ik doe toch ook niet zo naar tegen hen? Dat maakt me erg verdrietig.

Knutselen en werkjes maken vind ik erg leuk. Dat wil ik zo goed mogelijk doen. Maar ik hou niet van nieuwe dingen en grote veranderingen, zoals bijvoorbeeld schoolreisjes, optredens en toetsen. Dat vind ik zo spannend dat ik er dagen van tevoren niet van kan slapen. Als iemand dan tegen mij zegt “Stel je niet zo aan, niet huilen” of “Het is toch leuk?” word ik alleen maar verdrietiger.

Ik kom dan misschien stilletjes en verlegen over, maar ik denk over dingen na en ook over hoe ik doe. Als ik dan vind dat ik het niet goed genoeg doe, dan doe ik nog harder mijn best. Ik wil niet horen dat ik raar of anders ben en wil niemand tot last zijn. Als iemand dan zegt dat ik moet opschieten en gaat dwingen om het sneller te doen, dan raak ik overstuur.

Hierdoor heb ik weleens buik- of hoofdpijn, omdat ik dan niet graag naar school ga.

Zou u me daarom willen helpen?

Ik kan dan wel goed voor anderen zorgen, maar voor mezelf (nog) niet zo goed. Wilt u mij leren hoe ik dit doe?
Wilt u als u ziet dat ik het even moeilijk heb, mij steunen en vragen wat ik nodig heb?
Door een stil plekje voor mij te vinden als ik me niet kan concentreren, waar ik kan werken of dat ik met een koptelefoon of gehoorbescherming op kan werken?
Wilt u mij leren hoe ik met mijn emoties omga?
Hoe ik met de andere kinderen mee kan doen en ervoor zorgen dat ze met me willen spelen?
Uitleggen wat er gaat gebeuren en wat ik kan verwachten met een toets of schoolreisje bijvoorbeeld? En mij dan ook geruststellen?
Door mij tijd te geven om na te denken, als u een vraag stelt en dat ik mijn werkje rustig af kan maken?

En komt u er niet uit. Wilt dan met mij en mijn moeder of vader praten? Dan komen we er samen wel uit.

Oja, ik ben niet de enige die gevoelig is. Eén op de vijf mensen heeft deze karaktereigenschap. Dus in deze klas zitten er nog een paar kinderen die net zoals ik zijn, en op dezelfde manier reageren of juist drukker worden.

Dank u wel voor het lezen van mijn verhaal.

Een gevoelig kind uit uw klas.

Wil je ook dat er meer begrip is voor hooggevoelige kinderen? Deel deze brief dan via de shareknop. Dankjewel!

Geschreven door: Christine Hemel | HSP- en kindercoach.

Bron: http://www.sterrenhemel.info/