Loslaten.

Het klinkt gemakkelijk, maar paradoxaal genoeg is loslaten voor velen ongrijpbaar. Wat vooral helpt is niet te nadrukkelijk met loslaten bezig te zijn. Loslaten leest als een werkwoord, maar het is allesbehalve dat. Loslaten is niet iets wat je kunt doen. Als je er al mee bezig zou kunnen zijn, zou je aandacht geven aan dat wat je zou willen loslaten. En daarmee laat je het dus niet los… Hiermee wordt het ook niet veel duidelijker veronderstel ik. Lees daarom het volgende eens aandachtig: ‘Denk nu even niet aan een roze olifant’…
En? Toch aan gedacht zeker? Misschien zelfs gevisualiseerd? Loslaten door iets te ‘doen’ kan niet werken. Door op iets gefocust te zijn, laat je het juist niet los. Maar hoe werkt dat ‘loslaten’ dan wel? Hoe doe je iets wat je per definitie niet kunt ‘doen’?

Controle

Begin eerst eens met het ‘moeten loslaten’ niet meer als een probleem te zien. Loslaten wil zeggen dat je ergens vanaf wilt. Blijkbaar leef je in de illusie dat je ergens aan vastzit. Je wilt iets dat er niet is, of je wilt iets niet dat er wel is. En het laat jou niet los. Het lijkt alsof de wereld maakbaar is. Maar dat is het niet. Wie denk je wel dat je bent? Laat jouw idee van controle los, het is een illusie. Hoe meer controle je wilt, hoe meer afhankelijk je van dat gevoel van controle wordt. Een ideaal recept voor frustratie, onrust en andere prachtige emoties. Nooit zal alles zo gaan zoals jij je het had voorgesteld. Het leven is perfect in haar imperfectie. Je kunt de wereld en het leven niet naar jouw hand zetten. Je probeert daarmee een verantwoordelijkheid op je schouders te nemen die onnodig en misplaatst is. Jij wilt iets loslaten omdat je denkt ergens aan vast te zitten… Maar is dat wel zo?

Acceptatie

Je zit nergens aan vast. En daardoor is er ook niets dat je kunt loslaten. Daarom is loslaten ook geen op zichzelf staande activiteit. Loslaten is het effect van acceptatie. Meestal tracht je iets los te laten wat je niet leuk vindt. Een bepaalde situatie waar je in zit. Bijvoorbeeld problemen op het werk die je uit jouw slaap houden. Het enige wat je hoeft te doen is een andere betekenis geven aan de situatie waar je in zit. Het betekenis geven maakt acceptatie mogelijk. Situaties dienen altijd een hoger doel. Je kunt er iets van leren. Door het betekenis te geven vindt relativering plaats van dat wat zich aandient. Hoewel dat hogere doel je op dat moment wellicht nog niet duidelijk is. Maar hoe vaak komt het niet voor dat een betekenisloze gebeurtenis later in je leven zinvol bleek te zijn?  Zelfs als je dat in het hier en nu niet duidelijk is, kun je altijd iets leren van de situatie. Bijvoorbeeld door voor jezelf na te gaan hoe je in die situatie verzeild bent geraakt. Die ervaring neem je weer mee naar de toekomst. Jouw vrijheid zit in het voor jezelf kunnen realiseren van een breder perspectief. In plaats van je zinloos als een slachtoffer neer te leggen bij de situatie of je er tegen te willen verzetten. Vanuit acceptatie wordt alles waar je aan vast denkt te zitten als zinvol gezien. Dat is een wezenlijk andere wijze van in het leven staan… Accepteer ‘dat wat is’. Het effect is dat je als vanzelf alles loslaat.

Doe als een kind

We kunnen veel leren van onze kinderen. Als ik ‘snoep’ roep laten mijn kinderen letterlijk alles los. Ze rollen van de ene ervaring in de andere. Jij bent gevangen in gedachten en gevoelens over het verleden. Of je maakt je druk over de toekomst. Een keten van gedachten en emoties maakt zich van je meester. Kinderen zitten nooit lang ‘vast’ in een ervaring. Ze zijn zorgeloos, open voor alles, onbevangen, ze zijn kind. Jij kon het vroeger ook, wat maakt dat je het nu niet meer kunt? Neem het leven hoe het komt, net als toen je kind was. Laat de illusie van jouw controle en problemen los. Het is wat het is. Accepteer dat en laat het los. Acceptatie is de sleutel. 

 Frank werkt als manager, schrijver, trainer en coach. En nu ook als blogger… Zijn boek ‘'De zin van jouw bestaan’ is bij uitgeverij Bewust Zijn uitgebracht.

Bron: http://uitgeverijbewust-zijn.nl/loslaten/